piątek, 27 marca 2015

"Historia Warszawy w pigułce"


„Varsavianistyczna szkoła” to projekt Gimnazjum 119 realizowany 
we współpracy z Biblioteką Publiczną. W jego ramach uczniowie spotykają się z przewodnikiem warszawskim – Pawłem Łosiem ze Stowarzyszenia Złota Kaczka, by poznać bardziej Stolicę. Niżej prezentujemy relację Wiktorii Chromik (kl. 1 g) z ostatniego spotkania „Historia Warszawy w pigułce” (24.03.2015).

Wczoraj w naszej szkolnej bibliotece odbyło się spotkanie z panem Pawłem Łosiem, historykiem oraz kulturoznawcą, który opowiedział nam skompresowaną historię naszego miasta czyli Warszawy.
W przedsięwzięciu wzięły udział trzy klasy: 1c, 1g 
i 3g. Prelegent przygotował prezentację z bardzo interesującymi fotografiami, które były tylko dopełnieniem ciekawej wypowiedzi. Dowiedzieliśmy się miedzy innymi, że najstarszą dzielnicą naszego miasta był niezbyt okazały gród na Bródnie, którego istnienie zostało zaznaczone we współczesnej nazwie. Owa nazwa wzięła się od brodu rzeki przepływającej przez tę okolicę. Kolejną informacją o stolicy była historia dzisiejszych Łazienek. Było to miejsce powstania Grodu Jazdów, który był grodem refugialnym, czyli z łaciny: miejscem schronienia. 


W połowie XIII wieku Warszawa nie wyglądała zbyt okazale, ale w XV wieku czyli w okresie bitwy pod Grunwaldem, zaczęła nabierać kształtów. Pierwotnie nasze miasto nazwane było Warszową, od imienia jej pierwszego właściciela Warsza i była miastem należącym do Księstwa Mazowieckiego. Dopiero 
w 1526 roku król Zygmunt I Stary wraz z królowa Boną dokonali włączenia Mazowsza wraz ze zmienioną nazwą miasta – Warszawą - 
do Rzeczpospolitej.
Spotkanie było bardzo odkrywcze. Sadzę, że dowiedzieliśmy się wielu nieznanych
wcześniej informacji i ciekawostek. 
Mam nadzieję, ze w naszej szkole zostanie zaaranżowanych więcej takich spotkań.

Wiktoria Chromik, kl.1g Gimnazjum 119

czwartek, 26 marca 2015

"Bogowie" reż. Łukasz Palkowski

To film opowiadający o wspaniałym człowieku prof. Zbigniewie Relidze, który po kilku nieudanych operacjach, kiedy lekarz walczy o każde uderzenie serca pacjenta, zdołał wykonać pierwszy polski przeszczep serca. Chcąc się usamodzielnić Religa odchodzi z kliniki 
w Warszawie i za namową kolegi otwiera własną, w Zabrzu. Wcześniej jednak musi stawić czoło biurokracji PRL-u lat 80-tych. Film niesamowity, potrafi wzruszyć i rozbawić widza, a muzyka dopełnia całości. Aktor Tomasz Kot znakomicie wcielił się w postać prof. Zbigniewa Religi. Film otrzymał nagrodę „Złote Lwy” na festiwalu filmowym 
w Gdyni. Gorąco polecam.
KK

Bogowie” reż. Łukasz Palkowski
Dystrybucja: Warszawa: Agora SA, 2015

wtorek, 24 marca 2015

"Pomyleni: chorzy bez winy"

Czy można stracić świadomość posiadania własnego ciała, widzieć niebieskie steki 
i smakować.. kształty? Okazuje się, że tak. 
Irena Cieślinska przedstawia w swojej książce kilka nietypowych, bardzo rzadkich 
i nie do końca poznanych chorób bądź właściwości organizmu, często skutecznie utrudniających lub skracających życie. 
Czasem chorzy nie wiedzą, że w ogóle chorują, innym zaś razem niedomaganie pacjenta jest oczywiste, tylko nikt nie wie, co mu właściwie dolega. 
Dziewczynka, która zagłodziła się ze strachu czy człowiek, który nie jest w stanie niczego zapamiętać to jedne z ciekawszych przykładów, z jakimi medycyna miała do czynienia.
Zapraszamy do fascynującej lektury!
MK

Irena Cieślińska - „Pomyleni: chorzy bez winy”
Wydawnictwo: Dom Wydawniczy PWN, 2014
ISBN: 978-83-7705-686-8

czwartek, 19 marca 2015

Jose Carlos Somoza – "Tetrameron"

Jose Carlos Somoza przyzwyczaił nas do tego, że jego powieści są wielowątkowe, niepokojące 
i posiadają drugie (a czasem i trzecie) dno. Nie inaczej jest w przypadku "Tetrameronu" – opowieści o tworzeniu opowieści, powieści 
o dorastaniu, a także historii mitu, który tworzy każdy z nas przeżywając kolejne etapy życia.
Dwunastoletnia Soledad odłącza się od swej grupy na wycieczce szkolnej. Zwiedzając pustelnię, dziewczynka zapuszcza się w pewne tajemnicze miejsce; oto schodzi wąskimi schodami i dociera do piwnicy. Otworzywszy jej drzwi od razu żałuje, że to uczyniła, ale jest już za późno...
Co takiego zobaczyła Soledad i jaką rolę odegrała ta przygoda w jej życiu, czytelnik musi odkryć sam. Streszczenie mających nastąpić zdarzeń byłoby pogwałceniem struktury misternej opowieści, stworzonej przez autora i jego bohaterów.
Somoza w "Tetrameronie" kreuje coś na kształt współczesnego mitu, opowiadając na swój sposób, na czym polega proces dojrzewania człowieka: do życia, do samostanowienia o sobie, do stawiania sobie pytań i szukania odpowiedzi na nie. Autor odwołuje się do zagadnień z dziedziny antroplogii kulturowej, filozofii 
i psychologii. Nie brakuje również w "Tetrameronie" elementów powieści grozy, fantastyki czy powieści psychologicznej. "Mocne" fragmenty przeplatają się z wątkami groteskowymi, dziwacznymi, ale niezmiennie wywołującymi silne, czasem ambiwalentne emocje.
Nie jest to książka łatwa i szczególnie przyjemna w odbiorze. Literacko, jak zawsze 
u Somozy, dopracowana, staranna, wyważona; od strony tematyki, zmusza nas do zagłębienia się w niesamowity świat wyobraźni pisarza, ze wszystkimi jego obsesjami 
i wątkami znanymi z poprzednich powieści czy opowiadań.

Dla sympatyków Somozy, lektura obowiązkowa. Dla tych, którzy nie lubią łatwej rozrywki – propozycja godna uwagi.
Osobiście – polecam!
MK

Jose Carlos Somoza – "Tetrameron"
Wydawnictwo Muza SA, 2014
ISBN: 978-83-7758-599-3





wtorek, 17 marca 2015

Z recenzji Czytelników: "Wilczęta – rozmowy z dziećmi Żołnierzy Wyklętych" – Kajetan Rajski



Jedną z najlepiej sprzedających się ostatnio publikacji na temat podziemia antykomunistycznego z lat 1944 – 1963 jest  książka „Wilczęta – Rozmowy z Dziećmi Żołnierzy Wyklętych”. Zainteresowanie nią nieustannie wzrasta m.in. dzięki  autorowi – Kajetanowi Rajskiemu, który jeździ po Polsce na spotkania autorskie. Właśnie jedno z takich spotkań, na którym miałem szczęście być, skłoniło mnie do zakupienia tej książki.


Po wystąpieniu autora miałem okazję porozmawiać z nim osobiście. Okazało się, że jest on bardzo ciekawą osobą. Urodzony w 1994 roku, student prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, nie zajmuje się jedynie tematyką Żołnierzy Niezłomnych. W kręgu jego zainteresowań leżą także wieki średnie, religia chrześcijańska, w tym liturgika, teologia, czy hagiografia. Jest on bardzo płodnym publicystą, aktywnie współpracuje z wieloma czasopismami i portalami internetowymi, m.in. Polonia Christiana, Gazeta Polska, Droga, Kwarta, PCh24.pl. Ma na swoim koncie kilkanaście książek, głównie poświęconych tematyce religijnej.
„Wilczęta”, jak sama nazwa wskazuje, to książka która skupia się na potomstwie Wilków – Żołnierzy Wyklętych (czasem także i Żołnierek). Tak naprawdę jest to zbiór dwunastu wywiadów z synami oraz córkami tych bohaterów. Każda rozmowa przebiega mniej więcej według jednego schematu, lecz w każdej pada inny zestaw pytań. Są to mini biografie  partyzantów, opowiedziane świadectwem z życia  ich potomków.
Ale czy na pewno partyzantów? Jest tam bowiem także wywiad z Andrzejem Pileckim, synem rotmistrza Witolda Pileckiego, który z bronią w ręku w lesie nie walczył. Jest jednak, jak najbardziej Żołnierzem Wyklętym.
Wśród osób, które zgodziły się na współautorstwo książki jest Janusz Niemiec, syn tragicznie zamordowanego wraz z ciężarną żoną Janusza Żubryda „Zucha”, czy Marek Franczak – syn Józefa Franczaka „Lalusia”, czyli ostatniego Żołnierza Wyklętego. Pośród tych najbardziej znanych są życiorysy bohaterów o mniejszej rozpoznawalności, np. Aleksandra Pityńskiego „Kuli” oraz Romana Wiszniewskiego „Opacza”. Ich życiorysy są równie ciekawe, czasami nawet bardziej przejmujące, bardziej chwytające za serce.
Wszyscy ci ludzie, jako dzieci „bandytów” (bo takim mianem określała komunistyczna propaganda Żołnierzy Wyklętych) nie mieli łatwego życia. Były odrzucane przez społeczeństwo; znajomych z podwórka, nauczycieli w szkole, ludzi na ulicy. Np. gdy w klasie Adama Brońskiego, syna „Uskoka”, ukradziono dziennik lekcyjny, podejrzenia spadły od razu na niego, a Marek Franczak często był choć niegroźnie, ale bity przez milicję. Mimo tego trudnego życia wielu z nich udało się osiągnąć wiele w swoim życiu. Przykładem może być Andrzej Pityński, który został znanym i cenionym na całym świecie rzeźbiarzem.
Wydanie książki jest świetne także  do czytania. Wygodna wielkość, przyjemna czcionka, wytłuszczone pytania – to wszystko
(z treścią na czele!) sprawia, że trudno jest się oderwać od lektury. Na okładce widnieje dwanaście czarnobiałych wizerunków, dwunastu bohaterów książki ułożonych w literę V, jak Victoria, czyli Zwycięstwo. Wstęp napisał dr hab. Krzysztof Szwagrzyk.
Pomysł pana Rajskiego na napisanie książki złożonej z wywiadów potomstwa Żołnierzy Wyklętych był znakomity, tak jak i wykonanie. Cieszę się, że po tego typu publikacje coraz częściej sięga  młodzież, a nie tylko osoby dojrzałe, bo jakże ważne jest dla Polaków, abyśmy nigdy nie zapomnieli o tym zrywie niepodległościowym, jakim była 17 letnia walka polskiego podziemia przeciw komunistycznej władzy.  Myślę, że każdy interesujący się tą tematyką powinien posiadać „Wilczęta” u siebie na półce.  W skali od 1 do 10 moja ocena to 10.
Wojciech Drozdek kl. 2f Gimnazjum nr 119  

  "Wilczęta – rozmowy z dziećmi Żołnierzy Wyklętych" – Kajetan Rajski
Wydawnictwo Pro Patria, 2014
ISBN:  978-83-939007-1-8