Recenzja Moniki Pawłowskiej - II miejsce w konkursie "Wszystkie książki mówią" w kategorii 13 - 18 lat

Colas Breugnon

Francuski noblista Romain Rolland w 1919 roku stworzył dzieło, które do dziś zachwyca czytelników na całym świecie. "Colas Breugnon" to opowieść o radości płynącej z życia i ogromnym optymizmie, spisana w formie pamiętnika tytułowego bohatera. Wydarzenia zostały osadzone w epoce renesansu w krainie Burgundii (środkowo-wschodnia Francja). Akcja rozgrywa się głównie w Clamecy, rodzinnym miasteczku autora i Colasa Breugnon. Jak napisał sam Romain Rolland jest to "książka, która śmieje się życiu w twarz, bowiem uważa je za dobre".
Dzieło cechuje optymistyczna wymowa, choć nie brak w nim uszczypliwości losu i wyjątkowo trudnych, życiowych sytuacji, które spadają na Colasa w ciągu zaledwie jednego roku - rozpoczyna on swój pamiętnik na początku lutego i kończy w Wigilię Bożego Narodzenia. Postać głównego bohatera, pomimo braku urody i młodości, urzeka czytelnika swoim podejściem do życia już od pierwszych stron. Na pozór Colas to zwykły pijaczyna, obżartuch, lekkoduch i uparty złośliwiec. Jednakże taka ocena jego charakteru byłaby mocno niesprawiedliwa. To również rozmiłowany w tworzeniu i pracy Burgund  rozsądny i skrupulatny wbrew powierzchownym osądom. Kocha życie w każdy momencie i w każdej sytuacji potrafi odnaleźć powód do radości. Dzięki niemu książka przepełniona jest dobrym humorem, a jego niewinne żarty, przytyki czynione żonie - sekutnicy, pochwały czynione winu nieraz sprawiały, że trzęsłam się ze śmiechu w czasie lektury.
Pragnę zwrócić uwagę również na oryginalny język powieści, który z pewnością stanowi mocną stronę utworu. Jest on zarazem dowcipny i inteligentny. Czytanie nie tylko sprawia prawdziwą  przyjemność, lecz również poszerza i rozwija zasób słownictwa. Uderzające złote myśli, anegdoty, facecje wprost zmuszały mnie do podkreślania, zaznaczania i sporządzania notatek. Pod koniec lektury wypożyczona z biblioteki książka była szczelnie pooznaczana samoprzylepnymi karteczkami.
Pogodny, przepełniony optymizmem i radością życia utwór jest jednocześnie niezwykle mądry i pouczający. Bezustannie zwraca uwagę i przypomina o tym, jak piękne jest życie jak bardzo szczęśliwy powinien być każdy z nas z powodu własnego istnienia. Na początku lektury można odnieść wrażenie, iż tytułowy bohater to przeciętny, prostoduszny żartowniś, jednakże już w kolejnych rozdziałach czytelnik przekonuje się, iż ów lekkoduch jest również obdarzonym nieprzeciętną życiową mądrością i wytrwałością człowiekiem, który potrafi pozostać szczęśliwy, mimo okrutnych tragedii i przeciwności Fortuny. W końcu "Nie ma smutnego czasu, są tylko smutni ludzie" jak mawiał Colas Breugnon.
Niezmiernie trudno jest stworzyć dzieło lekkie i przyjemne w czytaniu z odpowiednią dozą figlarnego poczucia humoru, a jednocześnie przepełnione mądrością i wdziękiem, jednak jest możliwe - Romain Rolland dowiódł tego w każdym calu.

Monika Pawłowska

Colas Breugnon

Prószyński i S-ka,  2007

ISBN:  9788372556677

Recenzja Natalii Wyszogrodzkiej - II miejsce w konkursie "Wszystkie książki mówią" w kategorii 9 - 12 lat

,,Ruda Marzycielka”

   Ostatnio miałam okazję przeczytać książkę pt. ,,Ania z Zielonego Wzgórza’’.

Jest to powieść  obyczajowa dla dzieci i młodzieży autorstwa Lucy Maud Montgomery z cyklu ,,Ania z Zielonego Wzgórza’’.

 Była to szkolna lektura więc chcąc, nie chcąc musiałam ją przeczytać, lecz gdy tylko wzięłam do ręki tę książkę oraz spojrzałam na opis z tylnej okładki wiedziałam, że to będzie coś dla mnie.

   Akcja toczy się na Wyspie Księcia Edwarda w Kanadzie w II połowie XIX w. dzięki czemu można zauważyć jak żyło się w tamtych czasach. 

   Książka  jest optymistyczna i pełna ciekawych wątków. Opowiada o dziewczynce z masą kompleksów, strasznym pechem oraz  niesamowitą wyobraźnią. Czy kiedykolwiek słyszeliście o dziewczynce, która: przefarbowała włosy na zielono myśląc, że to czarna farba, upiła swoją przyjaciółkę winem myśląc, że to sok malinowy, albo omal nie utopiła się podczas zabawy w teatr? Pewnie nie. W takim razie koniecznie musicie to przeczytać!

   Według mnie książka jest bardzo ciekawa, uczy, że trzeba docenić to co się ma. Można przy niej również zmienić sposób patrzenia na świat oraz uwierzyć, że marzenia się spełniają. 

 Bardzo polecam ją szczególnie osobom lubiącym czytać powieści obyczajowe oraz tym, którzy chcieliby dowiedzieć się jak dawniej żyli ludzie.

Natalia Wyszogrodzka

Ania z Zielonego Wzgórza

Wydawnictwo Literackie 2007

ISBN 9788308041321

Recenzja Gabrieli Najman - II miejsce w konkursie "Wszystkie książki mówią" w kategorii 9-12 lat

C.S. Lewis “Opowieści z Narnii. Lew, czarownica i stara szafa”

Powieść ta została zadedykowana Lucy Barfield, dziewczynie, która w momencie ukończenia powieści, była już zbyt stara na słuchanie i czytanie opowieści przeznaczonej dla małych dzieci.

Historia opowiada przygodę czworga dzieci: Łucji, Zuzi, Piotra i Edmunda, które podczas II wojny światowej zostały wysłane z Londynu na wieś, do willi starego profesora. Podczas pierwszych dni najmłodsza z rodzeństwa Łucja przypadkowo odkrywa tajemnicze przejście prowadzące do magicznego świata Narnii znajdującego się w szafie pełnej futer. Łucja po przedostaniu się do innego świata spotyka Fauna, który był podwładnym królowej lodu, a mimo to decyduje się pomóc małej. Następnie rodzeństwo z pomocą mieszkańców Narnii będzie starało się stawić czoła białej czarownicy.

Powieść C.S. Lewisa bardzo mi się podobała, ponieważ fabuła była nieprzewidywalna, a czytelnik nie miał zielonego pojęcia, co wydarzy się w następnym rozdziale. Bohaterowie zostali przedstawieni w taki sposób, aby osoba czytająca mogła się utożsamić z jednym z nich. Moją ulubioną postacią była Zuzanną, ponieważ potrafiła odnaleźć się w każdej sytuacji. Ponadto była bardzo waleczna i potrafiła stanąć w obronie innych. Czytając Opowieści z Narnii, mogłam przenieść się w głąb mojej wyobraźni i w ten sposób uciec od szarej i nudnej rzeczywistości.

Jeżeli jesteś osobą lubiącą przygody i niesamowite, zaskakujące opowieści, to ta książka jest stworzona właśnie dla ciebie. Nie martw się ilością stron, ponieważ nim się obejrzysz, nic już nie zostanie.

Gabriela Najman

„Lew, czarownica i stara szafa” C.S. Lewis

Media Rodzina of Poznań, 2005

ISBN: 9788372781802

Zwycięska recenzja Kamili Wiemann w konkursie „Wszystkie książki mówią” w kategorii 13-18 lat

„Serce wyskakuje mi z piersi, wynosi się z mojego ciała, rusza stopem na północ, łapie prom przez Morze Beringa i ląduje na Syberii, z białymi niedźwiedziami i koziorożcami syberyjskimi, aż w końcu zamienia się w maciupeńki lodowiec.” Cytat ten zarówno pochodzi, jak i idealnie opisuje książkę pod tytułem „Oddam ci słońce”, autorstwa Jandy Nelson – poetki i pisarki niezwykle emocjonujących książek dla młodych ludzi. W tym przypadku trudno nazwać to „pisaniem” – kobieta raczej namalowała tę książkę słowami. Słowa, które zapierają dech w piersiach, zmuszają do zatrzymania się, odetchnięcia czy uśmiechnięcia się do samego siebie.

„Jeśli jedno z bliźniąt się zrani, drugie będzie krwawić.” O takiej relacji opowiada ta powieść. O bardzo związanym ze sobą emocjonalnie rodzeństwie – Noah i Jude. Oboje są jak dwa różne światy, kompletnie inni. Jednak od zawsze łączyło ich jedno – niewyobrażalna miłość. Noah jest nieśmiały, delikatny, zakochany w sztuce. Wszystkie emocje wyraża poprzez obrazy. Jego siostrę zaś cechuje buntowniczość, energiczność i przesądność. Oboje muszą zmierzyć się z problemami w rodzinie – stratą rodzica, oddaleniem od siebie i tajemnicami. Niegdyś wiecznie świecące nad nimi słońce, stopniowo zaczyna zachodzić, a oni z niecierpliwością oczekują zjawiskowego wschodu. Ponieważ po burzy zawsze wychodzi słońce, prawda?

W książce niezwykłe jest to, że zarówno Noah jak i Jude, mają własną wersję wydarzeń. Opowieść pisana jest z dwóch perspektyw, niechronologicznie. Nie wprowadza to jednak chaosu, wręcz przeciwnie. Z biegiem wydarzeń wszystko zaczyna się układać, a po przeczytaniu, treść staje się jaśniejsza niż cokolwiek innego. Podzielone rozdziały pozwalają lepiej zrozumieć zdanie obojga z nich, często kontrastowo ze sobą zestawione, zupełnie sprzeczne, Dostrzec, że jako ludzie, choć podobni, wszyscy jesteśmy różni.

Ogromnym plusem powieści jest jej dojrzałość. Co nie znaczy, rzecz jasna, że jest ona przeznaczona jedynie dla osób dojrzałych, bo jest dla każdego. Nikt przecież nie zabrania czytelnikowi dojrzewać właśnie podczas jej czytania. Porusza bardzo trudne tematy, takie jak śmierć w rodzinie czy homoseksualizm. Takie, o których mało kto lubi rozmawiać przy herbacie albo kawie. Na dodatek robi to w naprawdę subtelny, wręcz poetycki sposób.

Często w takich utworach pojawia się znaczący problem – wyidealizowanie niektórych postaci, a innych przedstawienie jako personifikacja zła. Rzeczywistość jednak wygląda inaczej. Świat nie dzieli się wyłącznie na dobro i zło, jedynymi kolorami wcale nie są czarny i biały. Jandy udało się to dostrzec i przedstawić w swojej książce. Żaden bohater nie jest jednolity. Nie ma nikogo całkowicie dobrego ani w pełni złego. Każdy ma wady i każdy też ma zalety, dokładnie tak, jak wygląda to w realnym życiu. Może właśnie ta prawdziwość postaci pozwala czytelnikom tak bardzo wczuć się w akcję i poczuć emocje bohaterów na sobie.

„Rzeczywistość miażdży. Świat jest jak ciasny but.” Dokładnie. Świat nie jest łatwy do zrozumienia, zwłaszcza dla młodych ludzi, którzy dopiero poznają siebie i innych. Dlatego właśnie zagubione osoby tak bardzo potrafią przywiązać się do któregoś z bohaterów dzieła. Ponieważ znajdują w nim część siebie, swoją bratnią duszę, swój autorytet. Jandy Nelson napisała tę książkę dla wszystkich. Myślę jednak, że najwięcej wyniosą z niej osoby, które potrzebują zapewnienia, że nie są same. Które muszą wiedzieć, że ich gniew, rozczarowanie, zakochanie, zachwyt, smutek i każda inna rzecz, która dzieje się w ich sercu, jest normalna. To tylko emocje, a przecież każdy z nas je czuje.

Podsumowując  „Oddam ci słońce” to powieść o trudnych uczuciach, łamiącym się sercu, skomplikowanych relacjach, sztuce a przede wszystkim o miłości. Nie tylko tej romantycznej, lecz także o tej, jaką rodzic darzy swoje dziecko i jaką siostra darzy brata. I odwrotnie. Autorka poprzez akcję i postacie nauczyła mnie naprawdę wiele. Pokazała mi, jak odczuwać wszystko mocniej, jak pokochać wschody słońca i świat, nawet jeśli wokół mnie wszystko się wali.

„Myślę o tym co powiedziała mi pani psycholog: że jestem w lesie, w domu bez drzwi i okien. „Nie można wejść ani wyjść”, powiedziała. Ale nie miała racji, bo ściany czasem się walą.”

Za tę książkę oddałabym nawet więcej, niż słońce. Chyba byłabym w stanie oddać cały świat.

Kamila Wiemann

„Oddam ci słońce” Jandy Nelson
Wydawnictwo Otwarte, 2015
ISBN: 9788375153545

Z recenzji Czytelników: "Polowanie na Matkę"

Książka Moniki Rogozińskiej jest bogato ilustrowaną opowieścią osnutą wokół najnowszych dziejów Jasnogórskiego Obrazu. Dzięki tej lekturze młody czytelnik zyska historyczną wiedzę, a starszy powróci do wspomnień i doświadczeń z czasów młodości. Zaś wszyscy, niezależnie od przekonań religijnych, poznają prosty przekaz Ślubów Jasnogórskich. Wśród wymienianych tam ludzkich cnót, mowa jest też i o tym, że trzeba żyć w zgodzie i pokoju. 

Dokumentację walki władzy z Kościołem Monika Rogozińska rozpoczyna od opisu tego, co wydarzyło się dwudziestego piątego września 1953 roku - właśnie wtedy zostaje uwięziony kardynał Stefan Wyszyński. Dalej akcja rozwija się już niczym w powieści detektywistycznej. W Komańczy rodzi się pomysł Ślubów Narodu, a następnie peregrynacji po parafiach kopii Cudownego Obrazu. Zbliżał się rok Milenium, przygotowania odbywały się w pośpiechu i głębokiej konspiracji. Tego, co zaczęło się dziać na trasie peregrynacji - pisze autorka - nie przewidział nikt, nawet Prymas. Władze PRL-u bały się prowokacji, w czasie tych pielgrzymek organizowano różne konkurencyjne, masowe przedsięwzięcia. Sama pamiętam tłumy wiernych w czasie procesji milenijnej 

w Lublinie. Moja uczelnia w popłochu organizowała wtedy studenckie wyjazdy na zawody za miasto, a ja nie pojechałam tylko dlatego, że nie lubiłam sportu… Wstrząsające wrażenie wywoływały potem modlitewne podróże tylko samych ram obrazu.

Jest to także cenna publikacja ze względu na przypływ naszych najważniejszych zbiorowych emocji związanych z wyborem i latami pontyfikatu św. Jana Pawła II. Od słów Nie lękajcie się! wokół nas zmieniło się wszystko. Pamiętam każdą z papieskich wizyt: przejmującą ciszę oczekiwania na trasach przejazdu i radość w chwili, kiedy wreszcie pojawiał się papamobile…

Autorka wśród istotnej faktografii, przytacza w książce także wiele opowieści i anegdot zasłyszanych w trakcie rozmów z ojcami i braćmi paulinami - stróżami Jasnej Góry. Można powiedzieć, że wykorzystała już niemal ostatnią chwilę, aby dowiedzieć się wszystkiego 

z pierwszej ręki. 

 

Joanna Mackiewicz

Monika Rogozińska - ''Polowanie na Matkę''

Wydawnictwo Paulinianum,

Częstochowa 2017

Lily Brooks-Dalton - „Dzień dobry, północy”

Sully zmierza ku Ziemi w statku kosmicznym. Nie wie, czy powrót w ogóle będzie możliwy. Od wielu tygodni załoga „Aethera” nie miała kontaktu z bazą na Błękitnej Planecie. W obliczu tak wielkiej niewiadomej tracą znaczenie wszelkie dokonania naukowe, którymi mogą poszczycić się członkowie pozaziemskiej misji...

Niedaleko Bieguna Północnego, w opuszczonej stacji badawczej przebywa Augie, weteran nauki, ale przede wszystkim po prostu stary człowiek. On, choć znajduje się na Ziemi, również nie ma pojęcia, co się właściwie wydarzyło, dlaczego zamilkły wszystkie radiostacje... Czyżby był ostatnim przedstawicielem ludzkości pozostałym przy życiu?

Dwie perspektywy, dwa życia i dwie katastrofy... bo tak naprawdę autorka nie opowiada jedynie o bliżej nieokreślonej katastrofie ludzkości, ale o czymś znacznie ważniejszym. O czym? Tego dowie się czytelnik, przeczytwaszy tę niezwykłą powieść.

Choć akcja książki toczy się w przyszłości, absolutnie nie jest to powieść fantasy. Opowiedziana historia jest prawdziwa do bólu. Autorka zaprasza nas do niesamowitego świata, w którym pomimo aury niezwykłości najważniejszą prawdą jest ta o nas samych.

Polecam.

MK

Lily Brooks-Dalton - „Dzień dobry, północy”

Wydawnictwo Czarna Owca, 2017

ISBN: 978-83-8015-231-1

Carlos Montero - „Bałagan, jaki zostawisz”

W małym galisyjskim miasteczku Novariz życie toczy się powoli, a jego mieszkańcy mają właściwie tylko jedną troskę: skromne środki do życia, bo niedawno upadła firma dająca zatrudnienie większości z nich.

Małe ploteczki i skandaliki, którymi żyje prowincja to cała rozrywka Novariz i nawet jeśli zdarzy się coś poważniejszego, jak na przykład samobójcza śmierć jednej z nauczycielek miejscowej szkoły, życie szybko wraca do normy, a wydarzenie odchodzi 

w niepamięć.

Czy aby na pewno śmierć pewnej nauczycielki byłą samobójstwem? Tę zagadkę będzie starała się rozwikłać jej następczyni, Raquel. Kobieta ma wszelkie powody do obaw, zwłaszcza że podrzucane jej rysunki czy liściki, nie wyglądają tylko na wygłupy uczniów...

Carlos Montero oddaje w ręce czytelników doskonały thriller, który pomimo swoich rozmiarów (ponad 500 stron) czyta się znakomicie. Dobrze nakreślona psychologia postaci, umiejętnie skonstruowana intryga i budowanie napięcia to tylko niektóre z zalet tej książki

Polecam. Nie tylko wielbicielom gatunku.

MK

 

Carlos Montero - „Bałagan, jaki zostawisz”

Wydawnictwo Czarna Owca, 2017

ISBN: 978-83-8015-592-3