Każdy
z nas ma swoją Arkadię - młode, szczęśliwe lata.
Bogusław
Homicki, autor wspomnień „Ciekawe” życie w PRL-u i co dalej?
dzieciństwo i młodość spędził na warszawskiej Pradze,
dzielnicy biednej, ale charakternej. Ulice Strzelecka, Stalowa,
Wileńska, Konopacka były świadkami zabaw w wilki i gęsi,
ciuciubabkę i starego niedźwiedzia, potem w „ciupy”, pikuty i
”zośkę”. Z czasem - jakże by inaczej - ciekawość pociągnęła
młodego bohatera w okolice bazaru Różyckiego. Łotrzykowska
opowieść pewnie potoczyłaby się zupełnie inaczej, gdyby matka
nie zaprowadziła go do ogniska „dziadka” Kazimierza Lisieckiego,
opiekuna i wychowawcy podobnych
do niego urwisów.
Na
kartach książki osobiste losy autora łączą się niepodzielnie z
losami stolicy i kraju. Żywa, dowcipna narracja przywołuje obrazy z
czasów powojennej odbudowy, pierwszomajowe pochody, fenomen Wyścigu
Pokoju, święta Trybuny Ludu na skarpie wiślanej, tańce
na
Mariensztacie i na Bielanach, niedzielne rejsy statkiem do Młocin,
podróże autostopem.
Sytuacje
śmieszne przeplatają się z wydarzeniami doniosłymi. Autor opisuje
rozruchy
w Radomiu i robotniczy wiec na Stadionie Dziesięciolecia,
potępiający radomskich „wichrzycieli”. Telewizja pokazywała
wtedy rzekomo pełne trybuny, bo wszystkich akurat zgoniono na koronę
stadionu… Potem młody robotnik i student obserwował wydarzenia
rozgrywające się 8 marca 1968 roku na dziedzińcu Uniwersytetu
Warszawskiego. Widział dowożone autokarami, podejrzanie wyglądające
grupy osobników w płaszczach, spod których wystawały drewniane
pałki…
Pisze
też o koszmarnym, wręcz tragikomicznym, codziennym użeraniu się z
paradoksami realnego socjalizmu. Przypomina puste sklepy i
tzw.”staczy kolejkowych”, talony na małego Fiata, wszechobecne
łapówkarstwo i wciskanie ”mową trawą” jedynej naonczas
słusznej ideologii. W załączonym słowniczku mamy takie kwiatki
jak pryncypia ustrojowe, front walki o wyższą jakość i szybsze
tempo produkcji, podżegaczy wojennych… Na szczęście mało kto
dziś te bzdury pamięta.
Literatura
wspomnieniowa jest ważnym dokumentem czasów, a własny ogląd
przywoływanej w nich rzeczywistości dodaje lekturze wiarygodności.
Życie na ogół nas nie rozpieszczało. Autora książki wie o tym
najlepiej. Miał jednak wżyciu szczęście,
bo ukształtowali go
mądrzy wychowawcy, na co dzień pomagał wrodzony optymizm,
poczucie humoru i niczym niezachwiana wiara w lepszą przyszłość.
Książce
dodaje smaku alegoryczna okładka: Pałac Kultury i Nauki do góry
nogami, z iglicą skierowaną akurat w sam środek Polski. Tak, tak,
taką wtedy mieliśmy Polskę. Taka była
ta nasza Ojczyzna - nasz
raj.
Joanna
Mackiewicz
Bogusław
Homicki - ”Ciekawe” życie w PRL-u i co dalej?
Wydawnictwo
Kos, 2016
ISBN:
978-83-7649-119-6
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz