Z recenzji Czytelników: "Wilczęta – rozmowy z dziećmi Żołnierzy Wyklętych" – Kajetan Rajski

Jedną z najlepiej sprzedających się ostatnio publikacji na temat podziemia antykomunistycznego z lat 1944 – 1963 jest  książka „Wilczęta – Rozmowy z Dziećmi Żołnierzy Wyklętych”. Zainteresowanie nią nieustannie wzrasta m.in. dzięki  autorowi – Kajetanowi Rajskiemu, który jeździ po Polsce na spotkania autorskie. Właśnie jedno z takich spotkań, na którym miałem szczęście być, skłoniło mnie do zakupienia tej książki.

Po wystąpieniu autora miałem okazję porozmawiać z nim osobiście. Okazało się, że jest on bardzo ciekawą osobą. Urodzony w 1994 roku, student prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, nie zajmuje się jedynie tematyką Żołnierzy Niezłomnych. W kręgu jego zainteresowań leżą także wieki średnie, religia chrześcijańska, w tym liturgika, teologia, czy hagiografia. Jest on bardzo płodnym publicystą, aktywnie współpracuje z wieloma czasopismami i portalami internetowymi, m.in. Polonia Christiana, Gazeta Polska, Droga, Kwarta, PCh24.pl. Ma na swoim koncie kilkanaście książek, głównie poświęconych tematyce religijnej.

„Wilczęta”, jak sama nazwa wskazuje, to książka która skupia się na potomstwie Wilków – Żołnierzy Wyklętych (czasem także i Żołnierek). Tak naprawdę jest to zbiór dwunastu wywiadów z synami oraz córkami tych bohaterów. Każda rozmowa przebiega mniej więcej według jednego schematu, lecz w każdej pada inny zestaw pytań. Są to mini biografie  partyzantów, opowiedziane świadectwem z życia  ich potomków.

Ale czy na pewno partyzantów? Jest tam bowiem także wywiad z Andrzejem Pileckim, synem rotmistrza Witolda Pileckiego, który z bronią w ręku w lesie nie walczył. Jest jednak, jak najbardziej Żołnierzem Wyklętym.

Wśród osób, które zgodziły się na współautorstwo książki jest Janusz Niemiec, syn tragicznie zamordowanego wraz z ciężarną żoną Janusza Żubryda „Zucha”, czy Marek Franczak – syn Józefa Franczaka „Lalusia”, czyli ostatniego Żołnierza Wyklętego. Pośród tych najbardziej znanych są życiorysy bohaterów o mniejszej rozpoznawalności, np. Aleksandra Pityńskiego „Kuli” oraz Romana Wiszniewskiego „Opacza”. Ich życiorysy są równie ciekawe, czasami nawet bardziej przejmujące, bardziej chwytające za serce.

Wszyscy ci ludzie, jako dzieci „bandytów” (bo takim mianem określała komunistyczna propaganda Żołnierzy Wyklętych) nie mieli łatwego życia. Były odrzucane przez społeczeństwo; znajomych z podwórka, nauczycieli w szkole, ludzi na ulicy. Np. gdy w klasie Adama Brońskiego, syna „Uskoka”, ukradziono dziennik lekcyjny, podejrzenia spadły od razu na niego, a Marek Franczak często był choć niegroźnie, ale bity przez milicję. Mimo tego trudnego życia wielu z nich udało się osiągnąć wiele w swoim życiu. Przykładem może być Andrzej Pityński, który został znanym i cenionym na całym świecie rzeźbiarzem.

Wydanie książki jest świetne także  do czytania. Wygodna wielkość, przyjemna czcionka, wytłuszczone pytania – to wszystko
(z treścią na czele!) sprawia, że trudno jest się oderwać od lektury. Na okładce widnieje dwanaście czarnobiałych wizerunków, dwunastu bohaterów książki ułożonych w literę V, jak Victoria, czyli Zwycięstwo. Wstęp napisał dr hab. Krzysztof Szwagrzyk.

Pomysł pana Rajskiego na napisanie książki złożonej z wywiadów potomstwa Żołnierzy Wyklętych był znakomity, tak jak i wykonanie. Cieszę się, że po tego typu publikacje coraz częściej sięga  młodzież, a nie tylko osoby dojrzałe, bo jakże ważne jest dla Polaków, abyśmy nigdy nie zapomnieli o tym zrywie niepodległościowym, jakim była 17 letnia walka polskiego podziemia przeciw komunistycznej władzy.  Myślę, że każdy interesujący się tą tematyką powinien posiadać „Wilczęta” u siebie na półce.  W skali od 1 do 10 moja ocena to 10.

Wojciech Drozdek kl. 2f Gimnazjum nr 119  

  "Wilczęta – rozmowy z dziećmi Żołnierzy Wyklętych" – Kajetan Rajski

Wydawnictwo Pro Patria, 2014

ISBN:  978-83-939007-1-8