,,Wojny dorosłych - historie dzieci” - recenzja konkursowa Marii Stachyry

Wojny dorosłych-historie dzieci

seria książek, które powinniście przeczytać

Moja historia z serią tych książek zaczęła się w dniu, w którym naszą szkołę odwiedzili Sybiracy. Było to spotkanie tylko dla szóstoklasistów, w którym nie mogłam uczestniczyć, a bardzo chciałam dowiedzieć się czegoś o losie ludzi zesłanych w głąb Rosji. By zaspokoić swoją ciekawość poszłam do szkolnej biblioteki. Tam Pani poleciła mi książkę pt.: „Syberyjskie przygody Chmurki”, która jeszcze bardziej podsyciła moje zainteresowanie tematyką wojenną. Lektura ta przypadła mi do gustu, dlatego zaczęłam wypożyczać kolejne książki z tej serii.

„Wojny dorosłych - historie dzieci” to seria książek tworzona przez wielu pisarzy. Opowiada ona o dzieciach, które mimo wojny muszą radzić sobie z codziennością i żyć normalnie. Opisane są m. in. losy pakistańskiej dziewczyny, której zabrano prawo do nauki, a także historia bohaterki zesłanej 
w wieku trzech lat na Sybir. Książki te zawierają fakty trudne 
i smutne, ale też czasami bardzo dowcipne.

Seria przybliża nam trudne warunki, w jakich muszą żyć dzieci podczas wojny i te obecne. Wyglądając przez okno widzimy bezchmurne niebo i złote słońce. Krajobrazem bohaterów serii są zawalone domy, spadające z nieba bomby czy nowe, nieznane miejsca, które są od tej pory ich domem. Mimo strachu czy lęku dzieci bawiły się, śmiały i na przekór wszystkiemu zostawały sobą, czyli po prostu dziećmi. Ich postawa może stać się wzorem dla każdego z nas. Wojna nie jest dla dzieci, lecz gdy przyjdzie, nie omija także ich. Przykładem tego jest książka pt.: „Czy wojna jest dla dziewczyn?”. Bohaterka jest wtajemniczona w losy swojego taty - uciekiniera obozu jenieckiego. Pracuje, mimo wieku, jako pomoc w szpitalu, spotyka się codziennie 
z okropnością wojny, i mimo strachu służy w harcerstwie. Wojna to okropna rzecz, lecz te książki pomagają zrozumieć co czuje nasz rówieśnik dotknięty taką blizną.

Taki ślad został w głowie małej chmurki zesłanej na Syberię. Jej życie było pełne szczęścia, lecz martwiło ją to, że nie pamięta swojej prawdziwej ojczyzny. Kiedy rodzina dziewczynki dostała zgodę na powrót do Polski ,nie wiedziała czy lepiej zostać czy wracać. Decyzja trudna, musiała zostawić wszystko co znała, gdzie czuła się bezpieczniej i tak nie należała do niej tylko do jej bliskich, bo przecież zawsze to „wojna dorosłych a historie dzieci”.

Opowieści o Żydach zamkniętych w getcie nie pozwalały mi zrozumieć jak mogliby czuć się moi rówieśnicy znajdujący się tam. Wiedziałam, że to okropne, lecz dopiero książka „Bezsenność Jutki” przybliżyła mi straszne historie żydowskich dzieci. Była to bardzo smutna opowieść 
o dziewczynce, która jedyną uciechę znajdowała w zabawach z rówieśnikami, rozmowach 
z dziadkiem i opieką nad gawronem. Jej los to walka o dalsze życie i przetrwanie, która dla mnie osobiście jest pełna podziwu ,dowodzi przykładem, że wojna dorosłych, a historie dzieci.

Na podziw zasługuje także Malala dziewczynka z Pakistanu, która walczyła o prawo 
do nauki dziewcząt i o mały włos nie przypłaciła tego życiem. Jej historia obiegła cały świat 
i pozostawiła duży ślad, jednak przedtem musiała przejść trudną drogę. Postawa ta 
to pełna odwagi cecha, którą bardzo chcę posiąść. Zabranie prawa dziewczynom 
w Pakistanie chodzenia do szkoły to najlepszy przykład, że wojna jest dorosłych, a historie - dzieci.

Każdy kocha swoje najbliższe otoczenie tak samo jak ukraiński chłopiec, który z powodu wojny musiał opuścić dom i przenieść się do Polski. Ta historia jest najbliższa naszym czasom z powyżej opisywanych. Nawet teraz toczą się wojny i nie można myśleć o pokoju. Nieoczekiwana przeprowadzka jest trudna, a co dopiero jeszcze do innego kraju. Nowy język, kultura, kraj i miejsce zamieszkania, to przeraża każdego. Opuszczenie bliskich miejsc, rówieśników to przykład, że wojny są dorosłych a historie, są dzieci.

Ta seria to bardzo piękny sposób pokazywania, jak dzieci są przywiązane do swojej ojczyzny, pokoju i bliskich. My mamy możliwość życia w pokoju każdego dnia, lecz dla małych bohaterów tych książek to marzenie, na którego spełnienie wciąż czekają. Dzięki tym opowiadaniom można znaleźć w sobie uczucie bycia częścią wolnej, niepodległej ojczyzny. Książki te pozwalają nam dostrzec, ile trzeba było poświęcić byśmy my byli wolni i żyli pełni szczęścia. Odwaga małych bohaterów książkowych, także 
w znaczeniu dosłownym, jest godną do naśladowania postawą pełną oddania, odwagi 
i człowieczeństwa. Moim zdaniem i duży, i mały powinien przeczytać te książki, bo każdy znajdzie coś dla siebie. W pełnych patriotyzmu, radości z dzieciństwa i wartości moralnych książkach znajdują się wątki miłosne i przygodowe. Mam nadzieję, że w przyszłości dzięki takim książkom na świecie zapanuje pokój, a my Polacy będziemy mieli większe poczucie polskości. Wojny zostaną zakończone a historie dzieci nie będą już zapisywane 
na bolesnych kartach historii.

,,Wojny dorosłych - historie dzieci” (różni autorzy)

Wydawnictwo Literatura

Recenzja zdobyła 1 nagrodę w konkursie "Wszystkie książki mówią"
w kategorii 8-12 lat.