Z recenzji Czytelników - "Królestwo"

Mam kłopot z książką Emmanuela Carrere`a… 
W czasie lektury Królestwa stale zadawałam sobie pytanie, czy autor -jak deklaruje na samym wstępie - naprawdę czuje się ateistą? Wydaje mi się, że „heretyk” podejmując temat narodzin chrześcijaństwa nie utrzymałby na pięciuset stronach tekstu tak żarliwej narracji! Hmm.. Panu Bogu najbardziej podobają się ludzie wątpiący… Miałam też wahania natury formalnej, nie mogąc dociec, czy jest to powieść z elementami autobiografii, czy może raczej rodzaj wielowątkowej przypowieści?

Pisarz jakiś czas był gorliwie praktykującym katolikiem, w kilkunastu zeszytach spisał swoje doznania religijne. Po latach, kiedy wiara od niego odeszła, powrócił do dawnych notatek. Będąc historykiem i pisarzem stworzył fabułę, którą nazywa przewodnikiem po Nowym Testamencie. Pierwszoplanowymi bohaterami tej opowieści uczynił ewangelistów najbliższych czasom Jezusa z Nazaretu – charyzmatycznego Pawła 
i prostolinijnego Łukasza. /…/ Dużo wiemy o Pawle –mówi autor - mamy bowiem jego listy o niepodważalnej autentyczności. /.../ O Łukaszu wiemy znacznie mniej /…/ W swoich listach Paweł wymienia jego imię trzykrotnie. Nazywa go Łukaszem, umiłowanym lekarzem.

Oprócz przedstawiania faktów sprzed dwu tysięcy lat, w tekście znajdziemy odniesienia do historii współczesnej, nawiązania do filozofii, literatury science fiction. Nie jest jednowymiarowe Królestwo Boże… Wprawdzie powieść rządzi się własnymi prawami, jest przecież wytworem fantazji autora, ale pozostaje też tekstem uniwersalnym. „Królestwo” jest świetnie napisanym dziełem literackim, które pokazuje potęgę wiary. Chrześcijaństwo przez pierwsze trzysta lat pozostawało tylko tajnym, podziemnym, represjonowanym stowarzyszeniem. Dobrzy cesarze - stwierdza autor - zakazując praktykowania chrystianizmu, skazując na męki jego wyznawców, domyślali się, że ta nieznana sekta jest dla imperium wrogiem równie groźnym jak barbarzyńcy napierający na jego granice.

Książka porusza, zmusza do zadawania pytań o sens istnienia, miejsce religii w życiu człowieka, o rzeczy podstawowe dla każdego z nas. A zważywszy na ilość podkreśleń zrobionych na bibliotecznym egzemplarzu wygląda na to, że Emmanuel Carrere trafił 
 w sedno.

Joanna Mackiewicz 

Emmanuel Carrere - „Królestwo”

Wydawnictwo Literackie, 2016

ISBN: 978-83-08-06090-2

Aleksandra Zielińska - „Bura i szał”

Gdzie tak naprawdę przebiega granica szaleństwa i tak zwanej normalności? 
Czy nadwrażliwość i próba odreagowania traum z góry skazują na uznanie za osobę obłąkaną?

Bura, od zawsze była nijaka, bura (choć niektórzy mówili że „srebrna”). Nie poznajemy jej imienia, za to aż zanadto poznajemy, co siedzi jej w głowie i jak bardzo skrzywdziło ją życie. Tajemnica z przeszłości wywraca do góry nogami całe jestestwo Bury (nie Burej), dręczy, nie daje o osobie zapomnieć, aż wreszcie doprowadza 
do dramatycznych zdarzeń...

Bohaterka Aleksandry Zielińskiej, choć specyficzna, wprost nie daje się nie lubić. Poznajemy ją podczas rozmowy z jej terapeutą, a potem cofamy się w mniej lub bardziej odległą przeszłość. Utkana misternie historia stopniowo odsłania świat, w którym przyszło żyć Burze. Świat, którym rządzi często brutalna siła, 
a jeszcze częściej – bezmyślność.

Autorka, pomimo swego stosunkowo młodego wieku, napisała książkę wręcz znakomitą. Świetnie potrafi wczuć się w sposób postrzegania świata przez osobę z zaburzeniami psychicznymi. Narracja jest dynamiczna i nie nuży, choć przecież nieomal cały czas zgłębiamy tajniki umysłów bohaterów, a świat wewnętrzny ważniejszy jest od zewnętrznego.

Jedna z ciekawszych książek, które czytałam w ostatnim roku.

Polecam!
MK

Aleksandra Zielińska - „Bura i szał”

Wydawnictwo W.A.B. 2016

ISBN: 978-83-2802-735-0

Magdalena Parys - „Biała Rika”

„Biała Rika'' autorstwa Magdaleny Parys, 

to powieść o tajemnicach rodzinnych. 

W Szczecinie, gdzie mieszka Dagmara - bohaterka książki, nie ma ludzi o prostych losach powojennych. Miasto ludzi, którzy zamieszkali tutaj, bo nie mieli wyboru, bo zostali przymusowo przesiedleni lub takich, 

co wracając z robót przymusowych nie mieli siły iść dalej.

Dagmara jest nastolatką, którą zawirowania rodzinne rzuciły do Szczecina lat siedemdziesiątych. Nowi dziadkowie fascynują dziewczynę swoją odmiennością od reszty sąsiadów i tajemnicą pochodzenia. Z urywków podsłuchanych rozmów i zadawanych niewygodnych pytań Dagmara zbiera historię dziadka przymusowego robotnika, który pokochał dwie niemieckie dziewczyny -bliźniaczki. Jedna z nich to babcia, która uciekła z nim do Polski i zamieszkali w Szczecinie, o którym długo nie wiedziano, po której będzie stronie granicy.

Powieść oparta jest na prawdziwych wydarzeniach i to pokazuje, że życie pisze najlepsze scenariusze.

Świetnie napisana, lekka narracja, dowcipna, ale też poważna wtedy, gdy trzeba. Powieść dla tych co lubią zacząć i skończyć czytać w jeden dzień. Polecam, bo mnie się udało.

BZ

 

Magdalena Parys - „Biała Rika”

Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, 2016

ISBN: 978-83-240-3636-3

„Moje wielkie greckie wesele 2” reż. Kirk Jones

Jest to druga część słynnej komedii pod tym samym tytułem. Film opowiada zabawne perypetie Greków mieszkających 

na przedmieściach Chicago. Toula – główna bohaterka nie może się opędzić od wścibskich krewniaków. Jej córka zamierza iść na studia i to najbliższa rodzinka pragnie zadecydować o tym wyborze, a na domiar wszystkiego okazuje się, 

że jej rodzice nie mają ślubu, co jest dla wszystkich wielkim zaskoczeniem. Jak potoczą się losy licznej „greckiej rodzinki” możemy zobaczyć oglądając tę wesołą komedię w jesienne popołudnie. Polecam.

KK

Dystrybucja: Warszawa: Monolith Films, 2016.

Grażyna Plebanek - "Pani Furia"

Alia wyjechała z Konga jako mała dziewczynka. Razem z rodziną zamieszkała w Belgii.

Od początku czuje, że nie pasuje zbytnio

do nowego miejsca. Kolor skóry nie ten, włosy nie te, ba, nawet wzrost nie ten – zawsze jest

o głowę wyższa od rówieśników.

Oparciem dziewczynki jest ojciec, gawędziarz

z Kinszasy, kultywujący tradycyjną kongijską sztukę opowiadania historii. Alia chłonie dziwne opowieści i jednocześnie próbuje "uczyć się" Europy... Ojciec, wielki fan boksu, uczy małą się bić, widząc że Alia przejawia bokserski talent...

Alia dorasta, jej rodzina ma zmienne koleje losu. Ze wspomnień dzieciństwa zostają strzępy opowieści ojca, doświadczenie w opiece nad młodszym rodzeństwem, a także umiejętności

w zakresie sztuk walki...

Grażyna Plebanek napisała książkę... niesamowitą. Nie jest rzeczą oczywistą (gdy autorka jest białą Europejką) ani łatwą pisać o świecie Czarnych i snuć opowieść ustami małej murzyńskiej dziewczynki.

Powieść jest chyba najbardziej nietypową pozycją w dorobku autorki i chociaż niektóre motywy (jak choćby kwestia emigracji i dostosowywania się do życia "gdzie indziej"),

są czytelnikom Plebanek znane, nie zmienia to faktu, że książka stanowi pewne zaskoczenie.

Grażyna Plebanek, czarno na białym, odsłania mechanizmy rodzącej się przemocy, frustracji, nienawiści oraz postępującego rozpadu systemu multi-kulti, tak gorliwie wyznawanego do niedawna w Europie Zachodniej.

Nie ocenia, ani nie opowiada się za czy przeciw jego "wyznawcom", ale niezwykle celnie diagnozuje dzisiejsze realia życia społeczności złożonych z ludzi różnych kultur.

Książka jest bardzo "na czasie". Napisana bez zbędnych lamentacji i patosu, a jednocześnie z wyczuciem i empatią dla bohaterów.

Nie jest to powieść oczywista, o jednoznacznej wymowie. Tutaj nic nie jest – nomen omen – jedynie czarne lub białe.

Polecam.

Powieść niebanalna, chwilami mocna i dająca do myślenia.

MK

Grażyna Plebanek - "Pani Furia"

Wydawnictwo Znak Literanova, 2016

ISBN: 978-83-2403-659-2