"W blasku nocy" - recenzja konkursowa Zofii Łaszczuk

 

Trish Cook - "W blasku nocy"
Wydawnictwo Jaguar, 2018
ISBN: 978-83-66573-53-6

Recenzja zajęła 2 miejsce w kategorii wiekowej  13 - 17 lat.      

"Zabić drozda" - recenzja konkursowa Natalii Wyszogrodzkiej

 Zabić Drozda, czyli o nienawiści oczami dziecka

 

Kilka dni temu miałam okazję zetknąć się 

z wydaną w 1960 roku powieścią obyczajową amerykańskiej pisarki  Harper Lee, pod tytułem Zabić drozda. Zaciekawiona opisem książki, postanowiłam po nią sięgnąć.

Nienawiść, uprzedzenie i hipokryzja, w dodatku opisane z punktu widzenia dziecka. Gdy pierwszy raz dowiedziałam się o tej książce, 

nie byłam pewna co o niej myśleć. Postanowiłam jednak zaryzykować

i ją przeczytać oraz samodzielnie dokonać oceny jej wartości.

Problematyka podjęta w utworze porusza niezwykle ważne ogólnoludzkie tematy, które moim zdaniem warto zgłębiać. To zapewne jest jeden z powodów, dla których lektura ta już na samym początku intryguje i zmusza 
do krytycznego zastanowienia się 

nad rzeczywistością.

„Nigdy tak naprawdę nie rozumiesz człowieka, dopóki nie rozważysz rzeczy z jego punktu widzenia… dopóki nie wejdziesz w jego skórę i nie pożyjesz 

w niej”

                Opowieść przekazuje nam młoda, lecz bardzo inteligenta Jean Louise, zwana Skautem. Akcja rozgrywa się w latach trzydziestych XX. wieku w Maycomb, na południu USA. Jest to małe, stare, i jak zauważa sama narratorka, leniwe miasteczko. Dni tam płyną wolno i nigdy nie dzieje się  nic nadzwyczajnego. Biali ludzie bez większych zmartwień chodzą do pracy, podczas gdy czarnoskórzy są spychani na margines społeczeństwa. Jest to dla mieszkańców naturalny stan rzeczy, którego nikt nie kwestionuje. Spokojny rytm życia miejscowości zostaje zakłócony, gdy prawnik, Atticus Finch, ojciec głównej bohaterki, podejmuje się obrony czarnoskórego Toma Robbinsona, oskarżonego o zgwałcenie białej dziewczyny. Dowody przeciwko niemu są niemal absurdalne i łatwo podważalne. Dlaczego więc z pozoru prosta sprawa sądowa odbija się tak ogromnym echem w całej okolicy?

Czytając tę powieść najbardziej urzekł mnie fakt,  że jest napisana z perspektywy dziecka. Dziecka, które, chociaż nie wszystko rozumie, zauważa więcej niż przeciętny dorosły.

Dziecka, które nie może pojąć wszechobecnej nienawiści.

„Myślę, że jest tylko jeden rodzaj ludzi. Ludzie."

            Zabić drozda to poruszająca opowieść odwołująca się do wartości, które są w życiu najważniejsze: miłości, dobroci oraz współczucia, bez względu na kolor skóry, religię czy też inne różnice. Pokazuje nam również jak bardzo ludzie boją się inności. Problem ten zdecydowanie jest problemem uniwersalnym. Dzisiaj również borykamy się 

z dyskryminacją, brakiem tolerancji, nienawiścią i wrogim nastawieniem do osób, które się od nas różnią, chociaż od opisanych w lekturze wydarzeń minęło niemal sto lat.

Książka rok po wydaniu otrzymała Nagrodę Pulitzera, a w 1962 roku doczekała się ekranizacji uhonorowanej Oscarem. Uważam, że to najlepiej świadczy o  tym, że dzieło Lee Harper można zaliczyć do grona książek wybitnych. Gdyby jednak dwie światowe nagrody nie wystarczyły, dodam coś od siebie. Lektura Zabić Drozda bardzo mnie poruszyła. Ukazuje dziecięcy świat, w zetknięciu z brutalnością i grą pozorów tego prawdziwego, dorosłego, który otwiera się przed nami, kiedy osiągamy odpowiedni wiek, aby zrozumieć rządzące w nim zasady. Nauczyła mnie, że warto chronić wartości, które się wyznaje, ponieważ to one  unaoczniają to, kim naprawdę jesteśmy.

 

Harper Lee – „Zabić drozda”, 2015
Wydawnictwo Rebis
ISBN:  978-83-7818-792-9

Recenzja zajęła 2 miejsce w kategorii wiekowej  13 - 17 lat.                                                              

"Tippi i ja" - recenzja konkursowa Martyny Kwiatkowskiej

 

,,Widzicie,
Tippi i ja nie jesteśmy, jak można by powiedzieć, normalne,
takie, jak spotyka się na co dzień,
jakie spotyka się,
w ogóle.’’

Dla wielu siostra to skarb. Najprawdziwszy skarb, jaki można by sobie wymarzyć. Kiedy jest przy Tobie, naprawdę blisko - jest dobrze.

Dwie szesnastoletnie dziewczynki są ze sobą połączone w pasie. Wystarczy jedna rzecz, aby ludzie dookoła mówili o nich nieprawdopodobne rzeczy. Bardzo to przeżywają, ale na szczęście mają siebie. 

I to chyba najważniejsze.

Każda para bliźniaków syjamskich jest wyjątkowa. To cud jaki świat jest różny i jak każdy człowiek inny.

W szpitalach można zobaczyć naprawdę okropne rzeczy. Bohaterki widziały wiele 

w szpitalnych korytarzach. Lecz kiedy ludzie twierdzą, że to Ty i twoja siostra jesteście odrażające, można tego po prostu nie znieść.

A więc Grace i Tippi. Żyją. Są. Istnieją. Chociaż to akurat może się zmienić. 

Niestety na gorsze…

Polecam moją ulubioną, wzruszającą książkę - ,,Tippi i ja’’.

Spojrzycie na świat z innej strony. Ze strony życia w jednym ciele z osobą. Osobą, którą się bezgranicznie kocha.

Sarah Crossan - „Tippi i ja”
Wydawnictwo Dwie Siostry, 2019
ISBN: 978-83-8150-030-2

Recenzja otrzymała Wyróżnienie w kategorii wiekowej do 12 lat.

„Charlotte i koń marzeń” - recenzja konkursowa Michaliny Surały

 

Nele Neuhaus -„Charlotte i koń marzeń”

Wydawnictwo Media Rodzina, 2015

ISBN: 978-83-8008-049-2

Recenzja otrzymała Wyróżnienie w kategorii wiekowej do 12 lat.

Marta Knopik – "Rok Zaćmienia"

Kolejna z cyklu książka Marty Knopik, ponownie przenosi nas w realia Czarnego Miasta i jego mieszkańców. Tym razem do tej niezwykłej, trochej przerażającej, ale głównie intrygującej krainy zawita John Fox, pracownik amerykańskiej kancelarii prawniczej. Jego zadaniem jest odnaleźć człowieka, który odziedziczył duży spadek po swoim zmarłym krewnym.

John zagłębia się w czarne od węgła labirynty miasta, które właściwie nie powinno już istnieć, a które jednak trwa, mało tego, próbuje istnieć na przekór wyrokom losu czy zapowiedziom końca świata, który wieszczono u progu roku dwutysięcznego.

Niezwykła historia, mająca w sobie coś 
z realizmu magicznego, opowiedziana przez Martę Knopik urzeka od pierwszeju strony. Historia ta wymyka się utartym schematom, trochę w niej elementów jakby nie z tego świata, trochę prozy życia, trochę filozofii.

Książkę można czytać oddzielnie, osobiście polecam jednak zacząć lekturę od pierwszego tytułu z cyklu, "Czarnego Miasta".

Recenzja dostępna tutaj:

http://biblioteka-w-wesolej.blogspot.com/2020/05/marta-knopik-czarne-miasto.html

Książka znajduje się w zbiorach Filii Nr 1 w Starej Miłośnie 
oraz jest dostępna na platformie Legimi.
MK

Marta Knopik – "Rok Zaćmienia"

Wydawnictwo Lira, 2021

ISBN: 978-83-6673-033-5

"Jak wytresować smoka" - recenzja konkursowa Gabrieli Gesing

Cressida Cowell - "Jak wytresować smoka. Drapieżne smoki dla początkujących"
Wydawnictwo Znak Emotikon 2019
ISBN: 978-83-2405-128-1

Recenzja zajęła 3 miejsce w kategorii wiekowej do 12 lat.

"Daj gryza"- recenzja konkursowa Leona Pochodyły

Aleksandra Mizielińska - "Daj gryza"
Warszawa : Dwie Siostry, 2020.
ISBN 978-83-8150-106-4

Recenzja zajęła 3 miejsce w kategorii wiekowej do 12 lat.

Tracy Darnton - „Prawda o kłamstwach”

Jess pamięta całe swoje życie: każdą chwilę, dobrą i złą, każdy szczegół, każde zdarzenie dotyczące jej samej bądź osób i rzeczy z jej otoczenia. Niesamowita zdolność zapamiętywania wszystkiego potrafi przysporzyć wielu cierpień, zwłaszcza, że życie Jess nie było jak dotąd usłane różami.

Kiedy współlokatorka Jess ginie 

w niewyjaśnionych okolicznościach, dziewczyna musi stawić czoła nie tylko bolesnej przeszłości. Musi zmierzyć się z własnymi lękami, a także ludźmi, którzy wcale jej dobrze nie życzą...

Niech nie zwiedzie nas nietypowa okładka książki czy jej nastoletni bohaterowie.

Powieść Tracy Darnton to porządny thriller, trzymający w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. Spodoba się zarówno starszej młodzieży, jak i dorosłym.

Polecam.

MK

Książka dostępna w wersji drukowanej oraz na platformie Legimi.

Tracy Darnton - „Prawda o kłamstwach”
Wydawnictwo Ya!, 2019
ISBN: 978-83-2806-371-6

''Pchła Szachrajka" - recenzja konkursowa Ady Folentarskiej

 

Jan Brzechwa - "Pchła Szachrajka"
Wydawnictwo Siedmioróg, 2008
ISBN: 978-83-7568-144-4

Recenzja zajęła 1 miejsce w kategorii wiekowej do 12 lat.