Recenzja konkursowa cyklu "Trzej muszkieterowie"

CIEKAWA, FRANCUSKA KLASYKA.

Znane dzieło klasyczne francuskiego pisarza Aleksandra Dumasa, trylogia o muszkieterach jest bardzo ciekawa, a zarazem wciągająca. Składa się z 3 części: „Trzej Muszkieterowie”,
„Dwadzieścia lat później” i „Wicehrabia de Bragelonne”. Była publikowana w latach 

1844 – 1850.

Tematyka serii jest oparta na przyjaźni oraz na tym, co ona i połączenie niezwykłych cech charakteru trzech przyjaciół mogą dokonać.

W tym dziele znajdziemy sporo odniesień do przeszłości. I choć nieliczne wątki historyczne i fabularne są często niezauważalnie przekręcone, to jednak nie na tyle, by całkowicie być 
w sprzeczności z prawdą dziejów i nie mieć logiki w akcji. Dumas odwołuje się w dziele 

do wydarzeń, które naprawdę miały miejsce np. Frondy, ścięcia króla Anglii Karola I, czy też życia kardynałów Mazarina i Richelieu. Autor był stronniczy uwielbiał daną postać albo jej bardzo nie lubił.

To dobra propozycja na lekturę dla osób o zainteresowaniach historycznych, lubiących myśleć i szukać rozwiązania zagadek oraz uwielbiających akcję i przygody. Ilość różnych powikłań 
i intryg w fabule zaskakuje. To obszerna, wciągająca, ze średnio szybkim tempem akcji powieść, napisana pięknym językiem. Na czytanie każdej z jej części trzeba poświęcić sporo czasu. Znam tylko 2 osoby, które przeczytały trylogię.

Moją uwagę szczególnie przykuły bardzo sprytne sposoby znajdowane przez głównego bohatera na wszelkie przeciwności. Coraz mniej osób ma naprawdę tęgą głowę i umie znaleźć wyjątkowe i skuteczne rozwiązania problemów, a czytanie o łamaniu zagadek pobudza wyobraźnię i pozwala samemu lepiej myśleć. Zaciekawiły mnie także wszelakie przygody i boje muszkieterów. Czytając zaś o ciekawych wydarzeniach jesteśmy podekscytowani i zaczynamy wewnętrznie lubić tekst.

Motyw przyjaźni oraz miłości pojawia się w większości książek, oba powyżej wymienione wątki nie interesowały mnie w większym stopniu. Ale to jak bohaterowie idealnie dobrali się do siebie i w każdej sytuacji uzupełniali się wzajemnie, idąc ramię w ramię, przyciągnęło moją uwagę.

Ciekawie poprowadzona jest akcja każdej części serii. Wydarzenia najpierw toczą się wolno, potem powoli nabierają prędkości. To sprawia, że czytelnik patrząc przez pryzmat pierwszych nieciekawych zdarzeń na dalsze i bardziej interesujące momenty, może je gorzej odebrać. Dobrze jest podejść więc jak do każdej lektury, tak i do tej z myślą 

,,To będzie ciekawa książka.”. Czasem są też długie, ale i często potrzebne opisy. Miłe jest to, że można w przyjemny sposób, w ogóle nie zakuwając z podręczników tak dokładnie poznać przeszłość. A przecież dobrze znać dzieje Polski i innych narodów, aby potem 

nie popełniać błędów, jakie się już kiedyś wydarzyły.

Zaletą książki jest na pewno interesująca akcja, nawiązanie do historii, a także opisy rozwiązania zagadek i przezwyciężania intryg. Dla części osób plusem jest piękny język. Wadą są czasem zbyt długie opisy i wolna akcja na początku powieści. Ogólnie oceniam trylogię 
o muszkieterach pozytywnie i zachęcam do jej przeczytania. Myślę, że wielu czytelnikom bardzo się ona spodoba.

Małgorzata Rytel-Andrianik

Aleksander Dumas - „Trzej muszkieterowie”; „Dwadzieścia lat później”;
 „Wicehrabia de Bragelonne 1-2”

Wydawnictwo Iskry, Warszawa 1967-69

Recenzja zajęła drugie miejsce w kategorii do 12 lat

w konkursie "Wszystkie książki mówią".